tak dusić się w sobie aż słów zabraknie

piotr kantt

tak dusić się w sobie aż słów zabraknie

nie będziemy
już mówić o kochaniu

był czas że wszystko było jasne
lub wychodziło nam bokiem
to jeszcze nie koniec
świata

lecz coraz częściej trafiamy w puste
krojąc bezwymiarowo
przyszłym

więc po co przełykać niechęć
zaśnijmy nieobecnością
daleko od siebie

i gdzie indziej

piotrb

'to jeszcze nie koniec
świata"
strasznie mi się to złamanie nie podoba. Zamiast 'świata' mogłoby się tam znaleźć coś oryginalniejszego.

"zaśnijmy nieobecnością
daleko od siebie

i gdzie indziej"
nad tym też bym się zastanowił. Trzy razy powtarzasz tę samą informację.
Wiersz wydaje mi się niespójny, poszczególne fragmenty jakoś się nie łączą. A może brakuje wypełnień pomiędzy?

'coraz częściej trafiamy w puste' - to jest dobre.